مهدی احمدی در 25 آذر 1345 در تهران به دنیا آمد. او نقاش، هنرمند سینما و تلویزیون است. او فارغ التحصیل دانشگاه گرافیک است. مهدی احمدی نقاشی را از سال ۱۳۶۳ آغاز کرد و اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۳۷۴ برپا کرد. او در بیش از سی نمایشگاه هنری شرکت کرد. مهدی احمدی ابتدا با نقاشی وارد عرصه هنر شد، سپس موسیقی را ادامه داد و در نهایت در فیلم ظاهر شد، اما همچنان نقاشی اولویت اول زندگی اوست و از آن دست بازیگرانی است که آن را با هیچ چیز دیگری تغییر نمی دهد.
مهدی احمدی در سال 1368 با فیلم کوچک های عشق خسرو سینایی وارد سینما شد اما اوج ورود او به صحنه فیلم عروس آتش بود. مهدی احمدی همچنین در دو سریال نجوا (۱۳۹۶) و بوم و بانو (۱۳۹۸) بازی کرده است.مهدی احمدی چند سال پیش با هنرمند و نویسنده پراستو رجایی ازدواج کرد. حاصل این ازدواج یک پسر به نام مشتاق است که در 9 دی 1377 به دنیا آمد.
فکر می کنم اگر کار دیگری انجام دهم یا متفاوت زندگی کنم، دوباره تحت تأثیر قرار می گیرم. اما فیلم تاثیر زیادی روی من گذاشت.صرف نظر از فیلمی که در آن نقش داشتم، طبیعی بود که با شخصیت های سینمایی خاصی دوست شوم.درست مثل نقاشی کردن، دیدن فیلم یا گوش دادن به موسیقی خوب یا حتی خواندن کتاب، بازیگری هم همین تاثیر را روی من دارد. اما مهارت بازیگری من بیشتر تحت تاثیر عکاسی است یعنی بعد از هنرمند شدن اطلاعاتم در زمینه بازیگری و سینما بیشتر شد. هر دو برای من خیلی مهم هستند.
سینما بسیار غیرشخصی است و به عوامل و عناصر زیادی بستگی دارد. اگر کارگردانی باشد که به کارش اعتماد کنم، این فیلم برایم خیلی مهم است چون فکر می‌کنم مثل نقاشی ثابت است و از هنر و خلاقیت زیادی استفاده می‌کند، اما باز هم فیلم یک گروه است، اما نقاشی همیشه در من است. ذهن.. مهمتر است.
هنرمندان اغلب درونگرا هستند و بیشتر نقش هایی که بازی کرده اید مشابه بوده اند. عکاسی چقدر بر درونگرایی شما تأثیر می گذارد؟ شاید تاثیر تصویر وجود داشته باشد، اما به شخصیت اصلی من مربوط می شود. من قبلا خیلی خجالتی و درونگرا بودم و صحبت کردن با مردم برایم خیلی سخت بود و اغلب مسائل درونم را با هم اشتباه می گرفتم، الان خیلی برونگرا نیستم اما این درونگرایی کمی کمتر شده است.این درونگرایی شخصی من احتمالاً ربطی به نقاشی و تنهایی او داردچون معمولا 12 ساعت از 24 ساعت در استودیو تنها هستم. سکوتی وجود دارد که من را دنبال می کند و این تأثیر را دارد، اما این به این معنا نیست که من نقش های دیگری را در فیلم ها بازی نکرده ام. در فیلم ها هم نقش های برون گرا بازی کردم.
تا زمانی که نقش را انتخاب کردم برایم خیلی مهم بود. چون فیلمنامه های ما از نظر محتوا کمتر انتقادی بود و انتخاب های بیشتری داشتم. چیزهایی که به سلیقه شخصی من نزدیک است. اما با توجه به شرایط فعلی سینما محدودیت های بیشتری در انتخاب وجود دارد. علاوه بر این، کار اصلی من نقاشی است و معمولاً اینگونه بیان می کنم. در این سال ها سعی کردم فیلم های نزدیک به فضا را انتخاب کنم.
