خمیدرضا عطای
در 2 تیر 1363 حمیدرضا عطای هنرمند سینما و تلویزیون متولد شد. حمیدرضا دانشجوی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه آزاد آتای بود که به طور تصادفی وارد صحنه بازیگری شد. خمیدرضا عطایی چند سالی است که بوکس و شنا می کند، حرفه اصلی او شنا و نجات غریق است و در حال حاضر عضویت فدراسیون شنا را دارد. حمیدرضا عطایی بازیگری است که اولین بار در مجموعه تلویزیونی مختارنامه به کارگردانی داوود میرباقری ظاهر شد و در نقش صائب بن مالک به ایفای نقش پرداخت و از آن زمان نام وی با بازی در این نقش در ذهن مخاطبان ماندگار شد. .
حمیدرضا عطایی می گوید اولین فیلمش «مختارنامه» نعمتی بود که مسیر زندگی من را تغییر داد. در سال 1382 با آقای میر باقری آشنا شدم و سپس در رشته اسب سواری و شمشیربازی عربی آموزش دیدم. پس از خواندن 17 اقبال از روی فیلمنامه، دوست داشتم نقش «صائب بن مالک اشعری» را بازی کنم و از آنجایی که اولین تجربه بازیگری ام بود، تمام کارهای لازم را انجام دادم تا نقش را به خوبی ایفا کنم.از جمله مطالعه کتب مرجع، عصر تبری و قیام عاشوراخمیدرضا عطای علاوه بر تحصیل در رشته اسب سواری و شمشیربازی نیز تحصیل می کند.
این هنرمند مجرد است و برای به رخ کشیدن تصاویرش زیاد از خانواده و کارش در اینستاگرام دور بوده است.
حمیدرضا از تجربه همکاری با عطایی داوود میرباقری گفت، هر نقشی ویژگی های خاص خود را دارد و ایفای نقش من در مختارنامه ویژگی های بیرونی را می طلبد. شمشیربازی یاد گرفتم، اسب دوانی ام را بهتر کردم، مختارنامه برایم دانشگاه شد. من با اساتید ممتاز بودم و پیشنهاداتی در این پروژه داشتم که نپذیرفتم و می خواستم با تیم کامل باشم. در هر چیزی که یک فرد بخواهد، شرایط دشواری وجود خواهد داشت. وقتی محدودیت های تحمل افزایش می یابد، چالش ها بی معنا هستند. وقتی مردم با عشق کار می کنند، چالش ها شیرین تر می شوند.
آثار تاریخی برای عموم مردم جذاب است و زیبایی و زیبایی آثار تاریخی در چالش های آنهاست. در نهایت هنرمندان در شرایط سختی قرار گرفتند که به دلیل شمشیر و اسب قسمتی از بدنشان مجروح و شکسته شد. پوشیدن زره در شرایط گرم دشوار است.اما خوشبختانه در مختارنامه با بزرگان سینما و تلویزیون بازی کردم که نقطه عطفی برای من بود.
حمیدرضا عطایی گفت: دلیل کم کاری هنرمندان این است که یا باید انتخاب شوند یا انتخاب کنند. من برای او ایستادم و مسئولیت را بر عهده گرفتم. انتخاب می کنم نقش هایم را بازی کنم، سپس روحم را می دهم و نقش را زندگی می کنم. علاوه بر این، باید ببینیم چند نفر در سینما و تلویزیون ما در این ژانری که من دوست دارم حضور داشته اند؟ زمان زیادی نگذشته بود که کار ما دیگر به انتخاب هنر به جای عشق یا تعقیب پول نیست. ما باید صبور باشیم، باید بتوانیم انتخاب کنیم، اجتناب کنیم، پر کنیم، مطالعه کنیم، تحقیق کنیم و سپس نقش جدیدی بازی کنیم. در عرصه هنر باید ببینی کجا زندگی می کنی، اینجا کشوری است به نام ایران، ذات ما ایرانی ها 7000 سال پشت سر هر ایرانی زندگی می کند، همه هنر ایرانی می پوشند، پس نمی توان جلوی این مردم هنر طلب کرد. .
