حسین سحرخیز در 4 تیر 1337 در تهران به دنیا آمد. از سال 1354 به عنوان هنرمند وارد عرصه تئاتر شد، از سال 1358 به جمع هنرمندان تلویزیون پیوست و در سال 1372 وارد سینما شد. حسین سحرخیز از سال 68 تا 72 برای درمان در خارج از کشور از فعالیت هنری دور بود. در سال 1367 مجموعه تلویزیونی «آخرین روز تابستان» را کارگردانی کرد و در طول فعالیت خود در تئاتر چندین نمایش را روی صحنه برد. سحرحیز در چندین جشنواره تئاتر فجر نیز به عنوان داور و کارشناس حضور داشت. خانم نرگس رساه همسر حسین سحرخیز طنزپرداز است. حسین سحرخیز می گوید در تلاش هستیم فیلمنامه ای بر اساس آثار نوشته شده توسط همسرم در قالب فیلم تلویزیونی، سریال یا حتی سریال بنویسیم.
آیا توضیحی درباره گروه و بازیگران و افرادی که در این صنعت کار می کنند دارید؟
بازیگری یک کار دایره‌المعارفی است و من آن را به صورت مخروطی ترسیم می‌کنم که در آن افرادی هستند که خودشان را در نقش‌های مختلف بازی می‌کنند و فقط لباس‌هایشان را عوض می‌کنند، زیرا مهارت‌های تحلیلی و دانش اولیه در مورد آن ندارند.در طبقه بالا بازیگرانی هستند که تیپ را بازی می کنند، بالاتر از آنها شخصیت هایی هستند که بر آموزش و تحلیل و سبک تمرکز دارند.و شایان ذکر است که کمدین ها از همه ژانرها می توانند نقش خوبی را ایفا کنند، من برای اینکه حقوق کسی را تضییع نکنم، مثال نمی زنم. در بالای هرم، احتمالاً هنرمندانی به اندازه انگشتان یک دست در جهان وجود دارند و یکی از آنها چاپلین است.
من به عنوان بازیگری که در هر سه تریبون سینما، تلویزیون و تئاتر حضور دارم، تئاتر را بیشتر یک فضای فرهنگی-هنری می دانم که گفت و گوهای ادبی بسیار مهم است و گفت وگوهای فرهنگی در تئاتر مهم است. بازیگرانی که در تئاتر کار می کنند بیشتر به فرهنگ اهمیت می دهند، برای روشن شدن موضوع، وقتی تماشاگران تئاتر می خواهند تئاتر را ببینند، ابتدا به دنبال نویسنده، بعد کارگردان و در نهایت هنرمندان می گردند. در سینما برعکس است که مخاطب ابتدا به فیلم توجه می کند تا ببیند بازیگران چه کسانی هستند، سپس به کارگردان توجه می کنند و فیلمنامه نویس برای چند نفر اهمیت چندانی ندارد.در واقع در تئاتر کاملاً متضاد هستند، اصولاً برای مخاطب تئاتر نویسنده مهم است و جهان بینی و ایده ای که گفتار از آن سرچشمه می گیرد و در سینما سرگرمی متأسفانه فرهنگی و هنری مهم است. هنر مسائل مطرح می شود و سایر مسائل کنار گذاشته می شود
با توجه به اینکه تجربه فیلمبرداری را دارید، وضعیت کنونی سینمای ما را چگونه ارزیابی می کنید؟ سینما شرایط خوبی ندارد و اصولی و چشمگیر نیست، با توجه به جنبه صنعتی آن از وزن فرهنگی پایینی برخوردار است. فقط گهگاه جرقه ای را در افرادی که رنج می کشند می بینیم، اما در بیشتر مواقع وزن فرهنگی ندارد و حتی گاهی تبدیل به یک تصویر فرهنگی می شود. گاهی جریان ها مشکلات خطرناکی را در فرهنگ و ادبیات و زبان ما منتشر می کنند.
با توجه به مهارت های بازیگری تان، چرا اینقدر مشغول هستید؟
من چندین سال است که کارگردانی می کنم و چندین فیلم تلویزیونی برای شبکه های تلویزیونی تهیه کرده ام. چند برنامه برای آماده شدن دارم اما از بازیگری دور نشدم چون بازیگری شغل اصلی من است و آن را دوست دارم اما سعی می کنم کاری نکنم. حتی رستوران باز می کنم و از آن پول در می آورم، اصولاً آنچه را که دوست دارم و ارزشش را دارد، می پذیرم.
