فیلمنامه نویس، طرح‌ریز صحنه و لباس و تهیه کننده اهل ایران هست. مهدی فخیم زاده دانش آموخته گرایش زبان و ادبیات فرانسه از دانشگاه تهران و دانش آموخته از دانشکده هنرهای دراماتیک تهران، رزمی کار و از خانواده بزرگ کاراته کاهای ایرانی هست. این مضمون بارها در آثار هنری او نمود پیدا کرده هست، مهدی فخیم زاده در گرایش ادبیات تحصیل می کرد و در بحبوحه تحصیل علاوه بر این گرایش داخل دانشکده هنرهای دراماتیک شد و همزمان در هر دو گرایش تحصیل کرد. در سال 1351 داخل زمینه سینما شد و در چند فیلم به عنوان دستیار کارگردان آشکار شد. او چندین فیلمنامه متن هست. در سال 1974 اولین فیلم خود را کارگردانی کرد. میراث من، جنوب، تشریفات، مسافران مهتاب، تپش، بهار در پاییز، آسان لوح، خواستگاری، سرعت، همسر و همسفر از جمله فیلم هایی که تاکنون کارگردانی کرده هست…تحت عنوان. عکسهای مهدی فخیم زاده مصاحبه مختصر با مهدی فخیم زاده من در دانشکده ادبیات زبان فرانسه خواندم و بدون مدرک دانشکده هنرهای دراماتیک را ترک کردم و این خلاصه ای از تحصیلاتم هست. متعاقباً در زمینه بازیگری، نویسندگی و کارگردانی سریال ها و فیلم ها پرکاری داشته ام. خیلی وقته به پلیس اندیشه میکنی دلیل خاصی داره؟ من همیشه ژانر پلیسی را دوست داشتم و به آن علاقه داشتم. قبل از انقلاب اسلامی فرصتی برای کار در این زمینه وجود نداشت. بعد از انقلاب اسلامی در سال 1358 این مجال پیش آمد و فیلمی به نام «میراث جنوبی من» ساختم، البته این فیلم تنها پلیسی نیست، اما با فضایی که در این فیلم ایجاد شده، کار تا حدودی شبیه به «میراث جنوبی من» هست. این یک نوع خاص از سیاست گذاری شد و باز هم کارهای پلیسی کمتری به نمایش گذاشته شد. هرچند در آن دوران درگیر سریال های تاریخی چون ولایت عشق و تنهاترین سردار بود، اما بلافاصله پس از آن شرایط برای ارائه کار پلیسی دوباره به وجود آمد. من علاقه زیادی به ساخت یک فیلم پلیسی داشتم زیرا قبلاً چند سریال تاریخی و ملودرام خانوادگی ساخته بودم. در آن دوران فرماندهی انتظامی تهران پیشنهاد انجام کار پلیسی را داد و من سریال خواب و بیداری را کار کردم و بعد از آن خوشم آمد و علاقه داشتم در این ژانر بمانم و کار کنم.شما ژانرهای مختلفی مشابه ملودرام خانوادگی، تاریخی، پلیسی را تجربه کرده اید، آیا در ساخت سریال ها و سریال های تاریخی که قبلا تجربه نشده بود نگران بازتاب آن ها در بین مردم نبودید؟ شرایط پیش می آمد و من حس وظیفه می کردم. از طرفی من هیچ وقت سعی نکردم در یک ژانر بمانم، کارگردانان زیادی در دنیا هستند که در ژانرهای مختلف کار می کنند، همانطور که می دانید سینمای ایران به دلیل آثاری که ساخته می شود (مذهبی و تاریخی) از نظر مالی و اقتصادی محدود هست. ). این فیلم منحصراً برای ایرانیان داخلی هست و مربوط به فرهنگ ایرانی و اسلامی هست و نمی توان انتظار داشت که تا زمانی که توسط یک سازمان دولتی پشتیبانی شود، بازپرداخت شود، به همین دلیل هست که اکثر کارگردانان می خواهند در ژانرهای ملودرام اجتماعی یا خانواده ای که دامنه وسیع تری دارند کار کنند. حضار. هم از نظر هزینه بالای ساخت چنین سریال هایی و هم از نظر جذب مخاطب واقعاً نگران کننده هست و اگر پشتیبانی تلویزیون نبود واقعاً نمی توانستیم چنین سریال هایی بسازیم. سریال آقای نجفی و امام علی باید توسط آقای میرباقری انجام شود تا چنین کارهایی را تجربه کنید. در حال حاضر سریال‌های ملودرام خانوادگی و اجتماعی تلویزیون تا حدودی به ژانر پلیسی نزدیک هستند، اما نه برخورد خشونت‌آمیز که در فیلم‌های آمریکایی می‌بینیم، بلکه مقابله‌ای شبیه به فیلم‌های فرانسوی.عکسها مهدی فخیم زاده شما معمولاً برای سریال و سریالی که انجام می دهید فیلمنامه و فیلم می نویسید. آیا قبل از نوشتن فیلمنامه برای پیشه خاصی می نویسید چون عموماً هنرمندان سریال شما فیکس هستند؟ اگر بر اساس یک هنرمند می نویسید، آن هنرمند ممکن هست در آن دوران در کار دیگری باشد و نتواند با شما کار کند یا ممکن هست با تهیه کننده موافق نباشد، بنابراین من همیشه یادداشت می نویسم و دیالوگ نمی نویسم. برای یک هنرمند خاص هنرمند البته من با برخی هنرمندان حس آسودگی می کنم، آنها هم با من حس آسودگی می کنند، مثلاً خانم رویا نونهالی و آقای محمد صادقی و سایر دوستان. ما قبلاً با هم کار کرده ایم و می دانیم چگونه کار کنیم. فیلمنامه نویسی مشابه یک «کارتریج» در یک مجسمه هست. باید کم کم شخصیتی را شکل دهید و آن را جلو و عقب ببرید تا به آن شخصیت برسید. بعد از اینکه آن شخصیت را در ذهنم ساختم و به آن توجه کردم، با خودم گفتم که می خواهد این شخصیت را از فلان هنرمند بازی کند. شما همیشه در فیلم ها و سریال هایتان ايفاي نقش های ویژه ای بازی می کنید. از آنجایی که مخاطب کاملاً با شخصیت واقعی او آشنا هست، آیا دلیل خاصی برای این امر وجود دارد؟ آیا هنرمند دیگری وجود ندارد که آن ايفاي نقش را بازی کند، من همیشه معتقد بودم که یک هنرمند باید هر نقشی را که به او می دهند خوب انجام دهد. یک هنرمند باید شخصیت خوبی داشته باشد چون حضور این شخصیت خوب هنرمند را قادر به بازی می کند.
